منظر «ادراک شده^۱» همان منظر «دیده شده^۲» نیست^۳.

ارزیابی منظر، به این دلیل که در آن با یک «پدیده عینی-ذهنی غیر قابل تفکیک» روبرو هستیم دشوار می نماید. غالباً در هنگام ارزیابی(به صورت عام)، یک پدیده، به اجزاء تشکیل دهنده اش تفکیک می شود و سپس با ارزیابی اجزاء و جمع بندی نتایج آن، ارزیابیِ کلِ پدیده ارائه می شود. در حالی که منظر به واسطه ماهیت تفکیک ناپذیر بودن آن، این گونه قابل ارزیابی نیست.شاید به همین دلیل باشد که در انگلستان مولفه های ذهنی را به کناری نهاده و تنها جنبه های عینی و ملموس منظر را ارزیابی می کنند.

از سوی دیگر حتی درصورت قابل تفکیک شدن مولفه های عینی و ذهنی، روش های ارزیابی برای مولفه های ذهنی، کارا نیستند. خوانش ذهن انسان و نحوه ادارک او از فضا، از یک سو، وابسته به پس زمینه های شخصی و اجتماعی اوست و از سوی دیگر، تبدیل آن به داده های قابل سنجش، عاری از خطا نیست.

در ارزیابی منظر توجه به ماهیت یکپارچه آن و وابستگی های مکانی و زمانی در ادراک منظر ضروری است.

دو چالش عمده در نحوه ارزیابی منظر وجود دارد که مسیر آن را با سایر پدیده ها به ویژه “محیط” متمایز می کند. ارزیابی منظر به مثابه یک «کُل»، فرضیه ای است که برای اثبات و قابلیت تحقق آن، نیازمند پژوهش های فلسفی و پدیدارشناسانه است.

۱٫ به فرانسوی: perçu

۲٫ به فرانسوی: vu

۳٫  , Jacques-marie Loiseau  ۱۹۹۳, “le paysage urbain“