سندی تاریخی از نقد باغ ورسای
نقد آثار بزرگ، غالبا امری دشوار است، به ویژه آنکه دارای مقبولیت نزد عامه مردم هم باشد. به سختی می توان باور کرد که باغ
نقد آثار بزرگ، غالبا امری دشوار است، به ویژه آنکه دارای مقبولیت نزد عامه مردم هم باشد. به سختی می توان باور کرد که باغ
اجرای طراحی و ساماندهی مجدد مرکز چندمنظوره «له آل» به سال ۲۰۰۳ باز میگردد؛ زمانی که شهرداری منطقه یک پاریس با مشارکت شرکت سرمایهگذاری شهرداری
شهرها به مکان ها و فضاهای خاطره انگیزه شان شناخته و در ذهن ثبت می شوند. اما همه مکان هایی که ما امروزه شهرها را
وقتی که مردم به مناسبت سال نو، چهره آراسته کرده و لباس نو بر تن می کنند و برای دید و بازدید از این خانه
نقدی بر پارک آب و آتش به نظر می رسد بیشترین چیزی که مردم را جذب می کند خود مردم هستند.(ویلیام وایت) در حالی که
در طراحی منظر شهرها یک تناقض آشکار دیده می شود. از یک سو، متولیان شهری که نمایندگان مردم به شمار می روند، طراحی بخش های
پیش درآمد: شبکه های اجتماعی علاوه بر کارکردهای متداول آنها، پتانسیل های خوبی برای گفتگوهای تخصصی هستند. این فضای تبادل نظر مجازی، به تمام مخاطبان
بارها از زبان حرفه مندان و متخصصان رشته های نزدیک به معماری منظر شنیده ایم که این رشته را برآمده از رشته های دیگر یا
علیرغم آنکه سردر دانشگاه تهران در سال۱۳۴۶ ساخته شد اما این رویکرد به طراحی ورودی دانشگاهها استمرار نیافت. هرچند در دهه اخیر مجدداً توجه به
«La question de l’évaluation est centrale pour le paysage. D’autant plus centrale que celui-ci concerne les qualités de nos cadres de vie.» Catherine Chomarat-Ruiz